بهداشت دهان و دندان

دهان شویه ها اثرات کنترل پلاک مکانیکی (مسواک زدن) را ارتقاء می بخشند ولی جایگزین مسواک زدن نیستند. دهان شویه ی کلرهگزیدین 2/0% در کاهش پلاک و جرم و التهاب لثه بسیار موثر است. اما از طرفی عوارض جانبی موضعی برگشت پذیری در صورت استفاده طولانی مدت (بیش از 1 ماه) دارد. که از جمله آن می توان به قهوه ای شدن رنگ دندان ها، زبان و ترمیم های همرنگ دندان و همچنین اختلال گذرا در حس چشایی اشاره کرد.

دهانشویه فلوراید در کنترل روند پوسیدگی موثراند. استفاده از دهان‌شویه حاوی فلوراید در افرادی که ریسک ابتلا به پوسیدگی‌های پیش‌رونده و وسیع را دارند، توصیه می‌شود.

افرادی که از داروهای کاهنده فشار خون استفاده می‌کنند و به همین دلیل دچار زروستومی یا خشکی دهان شده‌اند، افرادی که به دلیل اشعه‌درمانی (رادیوتراپی) در سر و گردن، دچار خشکی دهان هستند، افرادی که از دخانیات یا مواد مخدر استفاده می‌کنند، افرادی که به دلیل مشکلات جسمی یا ذهنی قادر به مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن نیستند، کودکان و نوجوانانی که دندان‌های دائمی آن‌ها تازه در حال رویش بوده و میزان فلوراید موجود در ساختار دندانی آن‌ها ناکافی است، از گروه‌های دارای ریسک بروز پوسیدگی‌های پیش‌رونده هستند و از استفاده از دهان‌شویه‌های حاوی فلوراید سود می‌برند.

مصرف دهان‌شویه حاوی فلوراید در کودکان زیر شش سال، به علت عدم توانایی در کنترل رفلکس بلع توصیه نمی‌شود، مگر این‌که فرد در منطقه‌ای زندگی کند که آب آشامیدنی فاقد فلوراید بوده و استفاده سیستمیک فلوراید مدنظر باشد. اگر هنگام تشکیل تاج دندان‌ها، فلوراید بیشتر از میزان مورد نیاز به دندان‌ها برسد، موجب بروز پدیده فلوئوروزیس در دندان‌ها می‌شود.

در بیشتر مطالعات، استفاده از دهان‌شویه حاوی سدیم فلوراید ۲/. درصد به شکل هفتگی یا دهان‌شویه حاوی سدیم فلوراید پنج صدم درصد به صورت روزانه (پس از مسواک دندان‌ها و قبل از خواب) تجویز می‌شود. در کل راجع به مصرف دهان شویه ها و ژل های فلوراید بهتر است نظر دندانپزشک خود را جویا شوید.